Ik ga nu inmiddels mijn 7e week in hier in het ziekenhuis en het valt me steeds zwaarder en merk
dat je mentaal ook flink aan het inleveren bent.
Deze chemokuur heb ik erg veel last gehad van allerlei bijverschijnselen en mijn lichaam heeft erg
veel moeite om de draad weer op te pakken.
Of ik even naar huis kan voor de transplantatie is niet zeker want dan moet je genoeg weerstand hebben op gebouwd en dat is bij mij nog niet te zien.
Ondertussen wordt de winkel op orde gehouden en verzorgd door mijn ouders en maakt mijn
man tussendoor de nodige inkooptripjes naar Frankrijk.... het doet me goed als hij dan zegt dat
het minder leuk is zonder zijn "maatje".
En we werden ook nog verrast met een schitterende reportage van ons huis in de Jeanne dárc living .
Wat een Dapper mens ben je toch...Heb je vaak in mijn gedachten... vecht door hoor..!!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop zo dat jullie heel snel weer samen op pad kunnen gaan..!!
Lieve groet vanaf de Veluwe
Hetty
Ik denk ook vaak aan jou, en ik heb je eenmaal ontmoet met je moeder. Dus met die winkel zit het wel goed.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk mist je man z'n maatje op die inkooptripjes, het is toch jullie ding. Hoop dat je snel opknapt straks en dan weer van de partij kunt zijn.
Liefs Lia
Jammer dat je misschien niet even naar huis mag
BeantwoordenVerwijderenIk heb je wel nooit ontmoet maar moet toch vaak aan je denken en volg je blog
Groet Ineke
Heel veel sterkte vooral doordat deze laatste kuur je zo zwaar is gevallen. Wat fijn dat je ouders de winkel voor je overnemen. Geweldig zulke ouders. Hou je taai!
BeantwoordenVerwijderengroetjes Conny.
Oh, wat zal het pittig voor je zijn! 7 weken in het ziekenhuis is echt heel heftig! Hoop echt voor je dat je toch even naar huis kan!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte, en zet hem op!
Lieve groet
Dineke
Ja dat zal zeker niet meevallen.
BeantwoordenVerwijderenMaar fijn dat je ouders je winkeltje doen.
En je man zijn maatjes mist.
Heel veel sterkte en dat de transplantatie maar snel mag gebeuren.
gr. Anita
Veel sterkte, jammer dat je misschien niet naar huis mag.
BeantwoordenVerwijderenJe krijgt van alle kanten hulp, en dat is goed toch!
Groetjes,
inge, my choice
Ai, niet fijn te lezen dat hetallemaal zo zwaar valt... En natuurlijk word jij gemist op het thuisfront gekkie! Ik hoop heeeeeel erg dat je weerstand snel beter wordt en je nog eventjes naar je geliefde thuis mag voor de transplantatie
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en hou de moed erin (makkelijker gezegd dan gedaan he, pfff) XXX
Ik vind het zo knap van je dat je toch nog de energie hebt om ons op de hoogte houden. Ik hoop dat je toch nog even naar huis kunt. En natuurlijk mist je man zijn maatje. Jullie waren altijd samen met de inkopen. Het is allemaal heftig he? Ik wens je veel moed toe. Liefs Anneke
BeantwoordenVerwijderenAls ik me moet voorstellen hoe 7 weken in een ziekenhuis moet voelen...? Zoiets kun je je eigenlijk niet voorstellen, en jij hebt het toch maar ondergaan! Natuurlijk, als het moet, dan moet het en is het ook het beste voor je...maar toch! Petje af!
BeantwoordenVerwijderenEn natuurlijk wordt je gemist, jullie deden dat altijd samen. Hopelijk kun je de tijd later inhalen en kan hij weer met z'n maatje op stap, zoals het hoort...Hou vol en we duimen voor je dat je binnenkort echt aan je herstel kunt werken. XXX
Liefs, Peetje
ik wens je heel veel sterkte en liefde toe dat heb je zeker nodig nu, fijn dat je zulke lieve ouders hebt die altijd voor je klaar staan, je bent een hele sterke vrouw als ik je berichtjes elke keer leest, ik hoop dat je vlug aan sterkt dat je even naar huis mag dat is altijd fijn. groetjes anita
BeantwoordenVerwijderenKarin, ik wens je heel veel sterkte en moed. Ik hoop heel erg dat je nog wat weerstand terugkrijgt zodat je nog even naar huis mag.
BeantwoordenVerwijderenJe bent in mijn gedachten en heb net gisteren nog een prachtige kruik uit je winkel in huis gekregen.
Lieve groet,
Gerry
Hoop dat je nog even de moed erin kan houden en dat je maar heel gauw de transplantatie kan krijgen. Dat je weer heerlijk opknapt en met je man weer op jacht kunt gaan. Hoop dat je dat voor ogen kunt houden. Heel, heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen dapper mens !!....hou vol hoor...en wat fijn om te lezen dat je omringd word door lieve fijne mensen om je heen...heel veel kracht en sterkte voor de komende tijd.....liefs van mij...xxx..
BeantwoordenVerwijderenOja vergeet nog te zeggen dat het inderdaad erg mooi was je huis in de jdl...x !!
BeantwoordenVerwijderen7 lange weken waren het hè?! Ik hoop dat je lichaam nog kracht vindt om flink op te knappen, zodat je thuis de transplantatie kunt afwachten! Volhouden meid!
BeantwoordenVerwijderenIk wens je héél erg veel sterkte en moed nog om toch verder te gaan en te blijven vechten!
BeantwoordenVerwijderenIk wens je héél erg veel sterkte en moed nog om toch verder te gaan en te blijven vechten!
BeantwoordenVerwijderenJa de reportage in de JDL was prachtig!
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat je het inmiddels niet meer leuk vind, maar houd vol!
Heel veel sterkte!
Nicole
Rêve en Blanc
Lieve Karin,
BeantwoordenVerwijderenWat een tegenvaller dat je niet lekker thuis bent. Ik had het zo voor jullie gehoopt! Even extra energie tanken voor de transplantatie.
Ik hoop dat je het ergste voor deze kuur nu gehad hebt en dat het vanaf nu alleen maar weer berg opwaarts gaat. Wat ontzettend lief dat je man en ouders je zo goed helpen met de winkel. Toch hoop ik dat je straks weer helemaal fit en gezond zelf aan de slag kunt.
Hou je haaks, ik denk aan je!!!
Liefs,
Tina
karin, wat zwaar allemaal voor je. ik wens je wederom alle sterkte van de wereld toe! jouw ouders doen erg hun best in en rond de winkel. ik sprak jouw vader toen hij de rozen aan het knippen was (hij had zijn hele handen stuk 'ach, het zijn rozen he' zei hij toen...). en een kaartje voor jou heb ik aan jouw moeder gegeven...alweer een tijdje terug.
BeantwoordenVerwijderenik had gehoopt beter nieuws te lezen....sterkte! en keep the spirit up!
sandra
Wat kunnen zeven weken dan lang duren... ik hoop dat je nog wat aansterkt en weerstand opbouwt, zodat je nog even naar huis mag voor de transplantatie. De reportage in JDL is prachtig.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Miranda
Moedig meisje, van hieruit een zuchtje wind met moed en kracht , en ik hoop met je dat je straks nog even thuis kan zijn.
BeantwoordenVerwijderengroetjes Pauline
Hoi Karin,
BeantwoordenVerwijderenIk kijk af en toe even op je blog voor een update.
Ik hoop dat je toch inmiddels lekker thuis bent om te kunnen bijkomen en krachten te vergaren voor de transplantatie.
Hou je haaks, ik denk aan je!
Liefs,
Tina